Żegnam cię. Muszę trochę odpocząć po tym wszystkim.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Odchodzi powoli na lewo, zamyślony bardzo. Muzyka urywa się nagle&lt;/&gt;<br>SCENA DZIESIĄTA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Kuzyn i Widmo&lt;/&gt;<br>KUZYN<br>Nie śmiem cię o to prosić, Ani, ale pozwól mnie także przeczytać ten dziennik.<br>&lt;page nr=142&gt; WIDMO<br>Ale kiedy tam nic o tobie nie ma. Będziesz się tylko wściekał.<br>KUZYN<br>Błagam cię, Ani. Wiedzieć to, że kiedy ja wściekałem się wprost z rozkoszy, ty byłaś w innym świecie! Wynagrodź mi tę stratę. Niech przynajmniej wiem prawdę.<br>WIDMO<br>Oto jest ten poetycki &lt;orig&gt;autosadyzm&lt;/&gt;. Ach ty, nieszczęsny hipochondryku!<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Stanowczym głosem&lt;/&gt;<br>Nie - stanowczo nie zgadzam się.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Z lewej strony wpadają: Nibek z