Lustro jakby sczerniało. Widmar odwrócił się do mnie.<br>- Do byle kogo?... - powtórzył ze zdziwieniem. Streściłam wtedy wszystkie plotki jakie znałam:<br>- ...Ta kobieta żyła i z tym, i z tamtym panem, zapytaj się ich, co ona jest warta. Każdy o niej wie wszystko!...<br>Pomimo jego wewnętrznego spokoju byłam przekonana, że jest wściekły do ostatnich granic.<br>- Ona cię zdradza może nawet w tej chwili, kiedy ty tu siedzisz ze mną!... - krzyczałam. - Ale to wam wszystkim się należy!... - Czułam się zła i na nowo wesoła. - Myślisz, że i ja cię nie zdradzam?... - wybuchnęłam śmiechem i z satysfakcją piąte przez dziesiąte spowiadałam się przed nim