wcześnie o tym mówić. Dopóki książki Brzozowskiego są białymi krukami, gdzież można mówić o renesansie? Czy na zapowiadane pełne wydanie jego dzieł w Polsce będziemy czekać równie długo jak na Norwida?<br>Po książce &lt;name type="person"&gt;Stawara&lt;/&gt; &lt;name type="tit"&gt;O Brzozowskim&lt;/&gt; mamy teraz &lt;name type="tit"&gt;Człowieka wśród skorpionów&lt;/&gt; Miłosza. &lt;name type="person"&gt;Stawar&lt;/&gt; przemyślał Brzozowskiego pod kątem doktryny marksizmu. I wskutek tego niejeden wątek jego myśli został z góry negatywnie oceniony. Zachwyt Brzozowskiego dla &lt;name type="person"&gt;Proudhona&lt;/&gt; obok czci dla Marksa, bezpośredni i długotrwały wpływ &lt;name type="person"&gt;Sorela&lt;/&gt;, to wszystko dla &lt;name type="person"&gt;Stawar&lt;/&gt; "&lt;q&gt;głosy" indywidualisty&lt;/&gt;"o słabym pojęciu warunków społecznego działania"; a cała religijna strona myśli Brzozowskiego może być tylko wyrazem chorobliwej depresji chorego pisarza. "&lt;q&gt;Epopeja myślicielska