głównych. Latem 2003 roku na szczycie grupy najbogatszych we francuskim Evian cementował tę antybushowską koalicję hasłami walki z biedą, alterglobalizmu, ekologii, zrównoważonego rozwoju etc. By zagrać na nosie Ameryce, nie wahał się nawet kilka lat wcześniej oddać własnej żony Bernadette w taneczne objęcia prezydenta komunistycznych Chin Jiang Zemina. Zdjęcie ich wspólnego walca to smutny przykład, do czego gotów jest posunąć się Chirac w imię wizji "świata wielobiegunowego", tworzonego w opozycji do dyktatu USA. Wszystko to jednak - i umizgi wobec Pekinu, i wspieranie różnej maści profrancuskich dyktatorów w Afryce - Francuzi prezydentowi wybaczają. To na krajowym podwórku zbiera cięgi, raz po raz prowokując