wskazała pobliski wzgórek, mówiąc po ukraińsku:<br>- Tutki!<br>bez wahania zostawiliśmy rowery przy drodze w kępie zarośli i ruszyliśmy ku kurhanowi, Hamid z krótką łopatką w ręku (którą roztropnie wziął z domu), i nie zwlekając, zabraliśmy się do roboty: kopaliśmy na zmianę, wszyscy czworo, bo Sonia, mimo naszych nalegań, by nas wspierała jedynie dobrą radą, nie chciała, aby ominął ją tryumfalny udział w odkryciu,<br>i rzeczywiście: po dwóch godzinach usłyszeliśmy, że ostrze łopatki natrafiło nie na ubitą ziemię, ale na twardą grudę lub cegłę, i wystarczyło usunąć trochę zeschłej gliny, a ukazały się kamienne ciosy, ułożone ściśle jeden na drugim,<br>i musieliśmy