się nawet kilka lat wcześniej oddać własnej żony Bernadette w taneczne objęcia prezydenta komunistycznych Chin Jiang Zemina. Zdjęcie ich wspólnego walca to smutny przykład, do czego gotów jest posunąć się Chirac w imię wizji "świata wielobiegunowego", tworzonego w opozycji do dyktatu USA. Wszystko to jednak - i umizgi wobec Pekinu, i wspieranie różnej maści profrancuskich dyktatorów w Afryce - Francuzi prezydentowi wybaczają. To na krajowym podwórku zbiera cięgi, raz po raz prowokując wielkie strajki i manifestacje. <br><br>Największe protesty przeciw polityce Chiraca odbyły się jesienią 1995 roku, zaledwie kilka miesięcy po wybraniu go po raz pierwszy na szefa państwa. Zamiast obiecywanej w kampanii redukcji