tego wszystkiego hamak, gdy Pożeracz Chmur mimochodem wspomniał o skorpionach. Paskudztwo!<br>Studiowaliśmy wszystkie mapy dostępne w domu Płowego, ustalając trasę podróży i najdogodniejsze miejsca odpoczynku. Pożeracz Chmur przechwalał się, że mógłby lecieć nawet trzy dni bez zatrzymania, lecz ostudziłem jego zapał. Nie wybieraliśmy się na wyścigi.<br><br>Gdy wyruszaliśmy, słońce dopiero wspinało się ku horyzontowi. Wszystko było wilgotne od rosy. Grube krople wisiały na źdźbłach trawy i na brzegach liści. Spadały znienacka na szyję z poruszonych gałęzi.<br>Płowy odprowadził nas do połowy drogi. Wciąż jeszcze zdawało mi się, że czuję jego uścisk na pożegnanie. Miałem lekkie wyrzuty sumienia, że znów zostawiam go samego