samo sens jego historii różni się od sensu Kosmosu. Wraz z człowiekiem pojawiła się w świecie zdolność myślenia o świecie i o własnym myśleniu, zdolność chcenia i dokonywania wyborów. Sens, który przyrodzie został po prostu nadany, człowiekowi został przedstawiony do wolnego zaakceptowania. Człowiek stał się nie tylko wykonawcą, ale i współautorem swojego sensu. A jeżeli nadać czemuś sens oznacza współtworzyć to, to człowiek współtworzy sam siebie.<br>Sensu Wszechświata można nie dostrzec, ale nie można go zepsuć. Swój własny sens człowiek jest władny zdewastować. Wprawdzie, będąc elementem Wszechświata, musi spełnić zamiary Stwórcy względem wszystkiego, co należy do świata, ale może przekreślić tę