scenach podziału ludzi. <q>Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona</>. (Mt. 24, 20 - 41) - mówił Chrystus. Herbert nieco uwspółcześnia realia. Nie to jest jednak ważne. Pomimo zewnętrznego chłodu i obiektywizmu wiersza, u czytelnika budzi się litość i współczucie w stosunku do rozdzielonych zdecydowanie ludzi, pozbawionych ziemskich przyjaciół: bliskich osób, a także kanarka, siekiery (drwal), listów, wstążek, uciętych włosów. Niełatwo pogodzić się z tą koniecznością, wyzbyć się ziemskich nawyków, jeśli nawet czeka nas abstrakcyjne niebo. Nie budzą naszej sympatii aniołowie stróże, bezwzględni urzędnicy boży mający ciężką pracę z ludźmi