została śmiertelnie pobita w swoim domu łomem i kijem baseballowym, a na koniec zgwałcona butelką po winie. Worthington opisuje przebaczanie jako pięciostopniowy proces. Pierwszy etap polega na dokładnym, możliwie najbardziej obiektywnym odtworzeniu całego zdarzenia w wyobraźni. Posługując się wizualizacją, ponownie ogląda się scena po scenie makabryczne obrazy. Kolejny krok to współodczuwanie, rzecz na pierwszy rzut oka nie do wyobrażenia. Bo przecież chodzi o spojrzenie na wydarzenia z punktu widzenia sprawcy. Trzeba więc wejść w skórę złodzieja czy oszczercy i spróbować zapytać, dlaczego nas zranił. Potem następuje przypomnienie sytuacji, w której to my wyrządziliśmy komuś krzywdę, czuliśmy się winni i uzyskaliśmy przebaczenie