i podmiot. Rozproszenie podmiotu w uniwersum nie oznacza rozpadu i dyskomfortu. Przeciwnie, w tej niewygodnej pozycji podmiot poezji Białoszewskiego dokonuje rytuału samopoznania. &lt;gap&gt;<br>W innym szkicu ta sama autorka pisze jeszcze dobitniej o postawie Białoszewskiego, podkreśla skrajność jego filozoficznych zamierzeń:<br>Poeta na wiele sposobów wielbi byt wcielony w materię. Wszystkie przedmioty współtworzą bowiem sens świata - mają swój udział w logosie. [...] Prawdziwe posiadanie rzeczy - jak głoszą filozofowie: i Husserl, i Heidegger, a przed nimi liczni myśliciele religijni - możliwe jest tylko w oddaleniu od świata i wyzuciu się z siebie.<br>Cytowani krytycy mają największe zasługi w ukształtowaniu nowego obrazu pisarza. Białoszewski to poeta metafizyczny