unigenitum (s. 29-30, prz. 142), następnie zaś pojawiająca się <br>w wersie Et iterum venturus est wraz z tekstem cum gloria oraz cuius regni non <br>erit finis (s. 38), wreszcie powracająca w końcowym Amen (s. 44). W Mszy nr <br>3, zwłaszcza w częściach Gloria i Credo, organy stanowią partię koncertującą, <br>współtworząc wraz z chórem rodzaj narracji dynamicznej, pełnej blasku, z charakterystycznymi <br>skrętami tonalnymi (s. 12-13, prz. 143). Skromniejszą funkcję towarzyszenia, <br>niekiedy z samodzielnym materiałem, pełnią organy w Mszy nr 4.<br> Z tego z konieczności ogólnego omówienia wyłania się interesująca osobowość <br>Nowowiejskiego jako twórcy mszy łacińskich pierwszej połowy stulecia; można <br>bowiem