słuchowych jest ich subiektywny charakter i brak ilościowych kryteriów oceny jakości głosu pacjenta. Akustyczne, zobiektywizowane metody diagnostyczne w laryngologii i foniatrii, oparte najogólniej mówiąc na analizie wartości informacyjnej sygnału mowy jako naturalnego i ostatecznego produktu działania narządu głosu, są już stopniowo wprowadzane do zastosowań klinicznych. Nie tylko uzupełniają one i wspomagają metody konwencjonalne, ale w pewnych przypadkach wykazują nad nimi przewagę, dzięki właściwościom wynikającym z tego, że:<br>a) są stosowane w normalnych warunkach fonacji i artykulacji,<br>b)nie wymagają wprowadzenia do ciała pacjenta narzędzi pomocniczych i substancji obcych,<br>c)umożliwiają wizualizację w czasie rzeczywistym, na ekranie monitora telewizyjnego lub innym urządzeniu