żadnej prawdy. Jest bezkształtnym zlepkiem „różnych pierwiastków ciemnoty i wstecznictwa nie jednej jakiejś określonej epoki i nie jednego określonego miejsca". Zdaniem tegoż dzieło to sytuuje się znacznie poniżej innych pism satyrycznych Potockiego, którym przyznaje dużą rangę. Przeciwnie Emil Kipa – uważa je za ukoronowanie konsekwentnie prowadzonej walki Potockiego ze wstecznictwem, za najbardziej dobitny wyraz jego liberalnych przekonań. Badaczowi temu zawdzięczamy kolejną obserwację dotyczącą ciągłości myśli i stylu w twórczości Potockiego, która prowadzi od Listów polskich, pisanych w 1786 r. do Podróży opublikowanej w roku 1820. Jest to bowiem powtórzony dokładnie pomysł literacki: w Listach polskich materiał zaczerpnięty z aktualnej rzeczywistości