który sam siebie przekracza i ciągle tworząc się, na nowo wpisuje się w ideę wiecznego powrotu.<br> Człowiek Nietzschego, który jest oczywiście wielkim intelektualistą, bo masa, jak wiadomo, u Nietzschego się nie liczy, musi więc pogodzić się z tym, że pewne sprawy powtarzają się wiecznie: śmierć, narodziny, choroba. W intelektualiście budzi wstręt to, że musi się z tym pogodzić. I Nietzsche wie, że to jest nie do zburzenia, ale wszystko inne trzeba tworzyć na nowo. Nie mówiłbym więc o nowej teologii, dowodzi to niezrozumienia Nietzschego, który był ateistą.&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;MP&lt;/hi&gt;: &lt;who10&gt;Wracam do mojej myśli. Mówiło się tu o czynniku kontynuacji w procesie rewolucyjnym