wielki" nastrój gdzieś znikł.<br>- Tak... - przeciągnął Olo. - Może jest coś obrzydliwego w tym, co robimy? Ta jej rada o kalkulacji pisma?... - wstrząsnął się jak owiany przeciągiem.<br>- Ale ona przecież przyszła do nas z tym listem. Chce nas umocnić, bo czuje, że naprawdę chcemy naprawić zło, dać żyć ludziom. Ciebie ogarnia wstręt do pensji redakcyjnej, za którą możesz kupić sobie jedzenie, bo jesteśmy "zależni". Zależni jesteśmy politycznie: nie od pensji, ale od idei.<br>&lt;page nr=435&gt; Tylko że do tej idei przychodzimy nie kryjąc własnej twarzy, żądając, by tę twarz szanowano. Dobra stara matka-powstaniec, ja się jej nie wstydzę. Ja... Jerzy został z otwartymi