Czuła, że &lt;page nr=170&gt; pulusuje żarem, jak w gorączce. I - podobnie jak w gorączce - miała lodowate ręce. Założyła je, bardzo ciasno, skuliła się i zaczęła nerwowo chodzić po peronie.<br>Za wiele tego było, za wiele. Nie mogła wciąż jeszcze ochłonąć po tym nagłym spotkaniu z Kreską - a tu już czeka ją kolejny wstrząs.<br>Może nie powinna tak strasznie się denerwować, może wszystko okaże się równie proste, jasne i bezpośrednie, jak z Kreską: ledwie na siebie dziś spojrzały, a już było wiadomo, że kochają się nadal jak siostry i żaden, najmniejszy nawet cień nie zasnuwa ich przyjaźni.<br>Ale przecież z najbliższymi jest zawsze najtrudniej