tym kierunku zmierzają z reguły - mniej czy bardziej udane - starania rodziny samobójcy, maskujące prawdziwy stan rzeczy przez niszczenie pozostawionych listów, pozorowanie innej od faktycznie istniejącej sytuacji itp. Wszystko to związane jest z określonym dziedzictwem kulturowym i obyczajowym, w którym samobójstwo jest grzechem, hańbą, a w każdym razie czynem nagannym i wstydliwym. W mrokach historii spoczywa już co prawda praktyka bezczeszczenia zwłok - ale jakże trudno jest pochować samobójcę zgodnie z obrzędem religijnym! I jakkolwiek nie stosuje się wobec rodziny sankcji materialnych (nikt nie pozbawia jej majątku ani pamiątek po zmarłym), to przecież nie jest ona wolna od sankcji etycznych i obyczajowych. Polegają