głowie zaczęły mu latać myśli tak czerwone, jakby były okrwawione.<br>"...Zerwę dach z budy... Nim się okryję... Skoczę do wody.. &lt;page nr=156&gt;.<br>Zanim dotrę do wody, poranią mnie, ale może nie zagryzą... Ratuj mnie, Matko Boska!"<br>Z nagłym, jakby stężałym spokojem, z ponurą, czujną zawziętością gotował się do wykonania beznadziejnego planu, gdy wtem usłyszał pomieszane liczne głosy i zniecierpliwione nawoływania. Pomyślał z rozpaczą, że nie wiadomo, co teraz będzie gorsze: psy czy ludzie?<br>Zwierzęta posłyszawszy znany sobie krzyk pofolgowały z rozwścieklonej złości. Jakiś człowiek nadbiegł pośpiesznie wołając psy po imieniu.<br>"To ktoś inny! - pomyślał Adaś z ulgą. - To nie oni!" Nie śmiał jednak