Aleksiej-Paskariej" i pogroził przestraszonej Łarysie, a potem zaśmiał się z Tatiany, która otrząsała się z paskudnej kąpieli. I natychmiast pogonił je do roboty. W strachu, aby cegły powtórnie nie posypały się im na głowę, Jaśka z Ziutą poczekały, aż Łarysa wspięła się ze swoim brzemieniem po kładce i dopiero wtenczas dźwignęły swoje nosiłki. Miały serdecznie dość tej mozolnej wspinaczki po rusztowaniach, tyle razy w ciągu dnia. Szły ciężko, znużone i złe.<br>Wreszcie nadjechał oczekiwany Misza-woziwoda swoim łachmatym konikiem, napełnił beczkę świeżą wodą, murarze zbiegli wszyscy naraz, pili zachłannie z przechylonego czerpaka, aż im strużki ściekały po grdyce. Dla Jaśki