Szekspira rozsławionego w Paryżu przez niedawne występy angielskich aktorów zapewniała, że inscenizacja spotka się z zainteresowaniem, tłumacz nie musiał o nie walczyć. Mógł w swojej przedmowie swobodnie dywagować na temat sztuki przekładu oraz losu dramatu w teatrze.<br>Toteż z widocznym obrzydzeniem ukazał teatr jako rozpadającego się molocha, w którego tryby wtłacza się dzieło dramaturga: &lt;gap&gt;. Oto i konflikt między teatrem a dramaturgiem.<br>Vigny cenił w sztuce szczególnie prawdę i piękno; toteż pisząc o teatrze nie pochlebiał publiczności, przeciwnie, prowokował, wykpiwał ów "tłum umysłów kalekich i leniwych", gdyż &lt;gap&gt;.<br>Praktyczny, niemal użytkowy cel przedmów "teatralnych" widać świetnie na przykładzie tekstów Aleksandra Dumasa. Opatrzył nimi tylko