raz posłuchałem tej muzyki i kiedyś także pierwszy raz pozwolono mi zajrzeć do pokoju, gdzie Ula właśnie oblewała zdanie matury. A cała rodzina była w drugim pokoju. Zobaczyłem tam rozbawioną młodzież w marynarkach, już nie pamiętam, jaka muzyka leciała, ale pamiętam, że tańczyli. I ten Gdańsk, ta <name type="person">ciocia Rosińska</> - bo wujek już nie żyje - to wszystko pozmieniało się bardzo mocno, ale takie mam ciepło do nich po dzień dzisiejszy. Nawet jak wzięliśmy ślub z <name type="person">Dzidzią</>, to pojechaliśmy do <name type="person">cioci Rosińskiej</> w podróż poślubną. Tam u niej po prostu mieszkaliśmy kilka dni. Zawsze o niej pamiętamy i staramy się jej skądś ze