autorce nie chodzi, po prostu, o odrębność żydowskiej historii w Polsce lub o niemożliwą do pokonania odrębność pamięci zagłady. Chodzi o to, że treści symbolizowane w Sublokatorce pojęciem czerni (odwołującym się oczywiście do wojennego - za cenę życia - znaczenia koloru włosów i karnacji, choć nie tylko do niego), które nie zostały wyartykułowane w swoim czasie, w swoim własnym języku, już nie mogą zostać wyartykułowane. Już nie wiemy, czym miałaby być ta "czerń", mamy tylko do czynienia z "jasnym" wyobrażeniem "czerni" albo z "czarnym" odczuciem owego wyobrażenia, albo z "jasnym" pojmowaniem "czarnego" wyobrażenia "jasności" itd. Jakimś symbolem tych komplikacji jest próba stworzenia (hipotetycznej