przyjęła się tam nawet używana przez nich odmiana języka perskiego. Znajomość perskiego była oznaką wykształcenia, wyrafinowania, przynależności do elity. Językami uzbeckim czy pasztuńskim mówiło się na wsi.<br>Do Pasztunów, okrutnych i nieokrzesanych wojowników z południa kraju, tadżyccy mieszczanie odnosili się ze wzgardą. Z takim samym wyniosłym pobłażaniem pozwalali ambitnym Pasztunom wybierać spośród siebie afgańskich królów, prezydentów i premierów. Tym łatwiej, że Pasztunowie, gdy tylko osiedli w miastach, natychmiast przejmowali miejskie obyczaje.<br>Dramat Tadżyków zaczął się, gdy nad Amu-darią i Pandżem zderzyły się zachłanne imperia Rosji i Anglii. Anglicy, wsłuchani w przepowiednię mędrca Halforda Mackindera, że ten, kto zapanuje nad sercem