zarówno historyka nauki, jak i historyka rzemiosła artystycznego.<br> Ozdobą zegarów nieprzenośnych były niewątpliwie: zegar duński pochodzący ze zbioru kalwińskiego w Wodzisławiu, z 1637 r. i zegar słoneczny z 1770 r. wyposażony dodatkowo w zegary wykorzystujące światło księżyca.<br> Nie pominięto wreszcie współcześnie powstałych zegarów słonecznych, wśród których przypomniano realizację nieżyjącego już, wybitnego znawcy gnomoniki Tadeusza Przypkowskiego.<br> Eksponatom towarzyszyły plansze z tekstami, tłumaczącymi zasady działania i konstrukcji poszczególnych grup zegarów. Wartościowej oprawy dla całego działu dostarczały plansze wykorzystujące ilustracje ze starodruków gnomonicznych biblioteki Muzeum im. Przypkowskich.<br> Podobnym bogactwem eksponatów promieniował drugi dział wystawowy gromadzący &lt;hi rend="italic"&gt;Mechanizmy, które odmierzają czas &lt;/hi&gt; (około 140 pozycji). Zgodnie z