Mówiąc mniej formalnie: nie ma żadnych podstaw do przyjmowania jakichś założeń na temat antagonizmu czy też kooperatywności Przyrody. Można zatem powiedzieć, że rozważany model jest z teorią gier związany genetycznie, rzeczowo zaś uniezależnił się od niej w stopniu dość znacznym. Nie wydaje się w każdym razie, by rozwiązanie (tzn. zasada wyboru działania) skonstruowane przez teorię tzw. gier zerowych, czyli totalnie antagonistycznych, było koniecznie najrozsądniejszą propozycją pod adresem Praktyka.<br> Tak więc Praktyk stoi wobec dylematu, który rozwiązałby bardzo łatwo, gdyby wiedział, który ze stanów rzeczy zachodzi: wybrałby po prostu to działanie, które maksymalizuje jego korzyść przy założeniu owego stanu rzeczy. Nietrudno byłoby