Wielu emigrantów wyobrażało sobie, że zjednoczyć emigrację trzeba w sposób demokratyczny, w drodze wyborów. Już w 1832 r. powołano w ten sposób do życia Komitet Emigracji Polskiej z popularnym gen. Dwernickim na czele. Próby podobne ponawiano jeszcze wielokrotnie, zawsze z niewielkim pożytkiem. Nie wszystkim emigrantom chciało się głosować, nie wszyscy wybrańcy chcieli zasiadać razem, komitety z wyboru nie zdobyły sobie autorytetu.<br>W ciągu niewielu lat stało się jasne, że ogół emigracji żadnych dawnych autorytetów słuchać nie będzie, że w szczególności nie da się zapędzić do służby wojskowej pod czyim bądź obcym sztandarem. Wychodźcy politycznie aktywni mieli grupować się na nowych zasadach