Ja?! Przecież ja jestem nędzarz! <br>Nie wiem już teraz, czy się jeszcze śmieje, czy też szlocha: <br>- Nędzarz! Żebrak! Gnój! Proch! Niech pan idzie do mojej siostry! Ona jest bogaczka. A ja nędzarz! Nędzarz! I kiedy umrę, nikt mnie nie będzie żałował! Nikt po mnie płakać nie będzie! <br>Nagle przestaje szlochać, wyciera nos rękawem i mówi spokojnie: <br>- Chyba że ci, co ich greki kiedyś uczyłem: Menin aeide Tea... Albo łaciny: Odi profanum vulgus... Ale gdzie oni teraz są? <br>Zdecydowałem się wyjść. <br>- Przepraszam, że pana niepokoiłem. <br>Chwyta mnie za rękę. <br>- Nie puszczę pana! Przecież robię kawę! I mam likier własnej roboty. Delicje! <br>Robi