zostawiano sierść na klatce piersiowej i głowie która jest szczególnie narażona na przeziębienia, pompony na łapach stanowiły ochronę dla stawów, sierść na uszach stanowiła izolację przed wodą. Wąsów wówczas też nie ścinano, miały one służyć jako czujniki, a pompon na ogonie wskazywał miejsce, w którym pudel buszował pod wodą. Później wycinano im niekiedy w sierści herby, monogramy, imiona ukochanych. Strzyżenie jako zjawisko związane z tą rasą, a mające charakter użytkowy, przeszło do tradycji. Nie ulega wątpliwości, że tradycja ta przydała się przy utrzymaniu pudla w czystości i higienie. Ostrzyżone łapy są w każdej sytuacji i przy każdej aurze nieporównywalnie łatwiejsze w