przykład: samolot leci z Warszawy do Brukseli. Tamtejszy kontroler nie może go przyjąć i samolot leci drogą okrężną lub "staje w holdingu", czyli kręci się nad portem docelowym przy "wyznaczonej pomocy radionawigacyjnej". Żeby zapobiec takim sytuacjom, planiści stosują system liczenia czasu wstecz, do momentu startu samolotu niemieszczącego się w danym wycinku przestrzeni. Dzięki temu oczekuje on na swą kolejkę najtaniej jak można: na własnym lotnisku. Dlatego każdy statek powietrzny zaplanowany w rozkładzie lotów (raz na sezon) lub zwracający się o włączenie do planu na kilka godzin przed startem, musi otrzymać zgodę od europejskiego dyspozytora. Stąd właśnie bierze się oczekiwanie na lotnisku