robić, co dzień gorzej się czuję.<br>- Może by do szpitala pan poszedł, jeszcze mi pan tu umrze i będę miała kłopot.<br>Odwrócił się do ściany i nic nie odpowiedział. Straszliwe przygnębienie wytworzyło w nim skorupę niewrażliwości na wszystko, co się wokół działo. To wiedział tylko, że ginie marnie, i końca wyczekiwał z upragnieniem. Nonsensem było reagować na przykrości życia, skoro i tak miało go ono opuścić. Zamierzał usnąć czy w ogóle pogrążyć się w jakimś odrętwieniu, ale raptem posłyszał głos nad sobą:<br>- Może śpi, to nie trzeba go budzić. &lt;page nr=218&gt;<br>- E, gdzie tam, po całych dniach się wyleguje. Nic mu nie będzie