latach 80-tych społeczeństwo Warszawy nie przyzwyczajone jeszcze do działalności nielegalnej patrzyło z obawą na akcje podziemne, ludzi zaangażowanych politycznie było wśród słuchaczy i wykładowców niewielu, nie było też jeszcze zwyczajowo ustalonych metod konspiracji. W latach późniejszych przestrzegano je dosyć ściśle, bo też za wieloma z uczestników chodzili szpicle i wyczekiwali pod domem w czasie wykładów.<br>Ponieważ jednak ani aresztowanie kilku kasjerek i członków zarządu "Uniwersytetu" w 1894 r., ani wzięcie wkrótce potem obojga Dawidów, ani też aresztowanie paru wykładowców w związku ze sprawą Czytelń Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności w r. 1899 nie pociągnęło za sobą następstw nie przypuszczano, aby żandarmeria coś