pochowany. Żebym mogła zapalić mu świeczkę i pomodlić się za niego.</><br><br><div type="art"><br><br><tit>Ze wspomnień ratownika GOPR - Śnieżne skarpety</tit><br><br>W śnieżnym, kopnym śniegu docieramy do bacówki, wchodzimy, w świetle latarki czołowej ukazuje się siedząca kobieta. Mówi: - Dzięki Bogu, że jesteście. Nie mogę chodzić, łapią mnie skurcze mięśni nóg, mam kolkę, jestem bardzo wyczerpana. Głęboki śnieg na szlaku, noc, zadymka wiejąca prosto w twarz bardzo mnie wyczerpały i jeszcze ten ciężki, zbity śnieg na moich skarpetkach...<br>Na parę dni przed Sylwestrem 1986 roku w Gorcach nastąpiło załamanie pogody. Śnieg padał bez przerwy, tworząc olbrzymie zaspy, wiał silny wiatr, powodując zamieć śnieżną. Szlaki turystyczne pokrywała