Akrą, w której specjalnie się nie popisał, ale był u boku wielkiego mistrza prawie do końca. Po śmierci Wilhelma trochę na chybcika, zaocznie wybrano na mistrza Tybalda Gaudina, którego Jakub nie lubił. Po trzech latach trzeba było szukać innego kandydata - stanęło ich dwóch: poza nim Hugon de Pairaud, którego ciepło wyczuwał teraz przez opończę, gdy siedział obok i ponurym głosem perorował. Obaj byli dość mało znanymi rycerzami. Kilka głosów przeważyło na korzyść Jakuba. Mimo ówczesnej rywalizacji pozostali przyjaciółmi.<br>Nie słuchał tego, co mówił braciom Hugon - sytuację polityczną znał aż nazbyt dobrze. Gwiazdy świeciły nad dalekim, niewidocznym stąd morzem, od którego ciągnęła