się główki muchomorów. Przez tę knieję <br>szła mała dziewczynka, w długiej nocnej koszuli i boso, a prowadził ją Anioł <br>Stróż, głową sięgający po korony drzew. Na ścieżce wiła się żmija, jej żądło <br>było odległe o dwa palce od nogi dziecka. Ten wypadek chodzenia boso, w nocnej <br>koszuli po lesie - teraz wydał się Teofilowi tak wyjątkowym, że po prostu go <br>zgorszył. "To chyba tylko przyśnić się może!" &lt;page nr=11&gt;. O ileż bardziej pożyteczny <br>byłby Anioł Stróż w postaci niewidzialnego kolegi, umiejącego podpowiadać! Lecz <br>odpędził tę myśl, bojąc się grzechu.<br> Tymczasem przez naturalny kontrast profesor łaciny przypominał mu diabła. Jego <br>czarne oczy widziały wszystko, ostatnio zaś