rok wydania 1816). Analizował w niej pierwsze ruskie i polskie wydania Statutu. Pracę swą dopełnił szkicami Lelewela i Karola Sienkiewicza. W posłowiu (Własne zdanie o moim piśmie) przyznawał, że pracował nad książką zbyt pospiesznie. Dwa lata później otrzymawszy dla Biblioteki Publicznej rękopis trzeciego tomu Janocianów przygotował go do druku i wydał. Tym samym dopełnił dzieło, które Janocki zaczął wydawać w 1776 roku. W 1821 r. zakupiony dla tejże biblioteki rękopis Jana Daniela Hoffmanna Apparatus ad Bibliothecam Polono-Prusicam zamierzał wydać ze swymi poprawkami i uzupełnieniami w sześciu tomach &#132;in 8-vo maiori".<br> W dniu 26 listopada 1821 na posiedzeniu publicznym