się rozumieć - powiedział Widmar i obaj szybko poszli ulicą w górę.<br>Gdy przechodzili obok domu Widmara, obejrzeli się jednocześnie i zauważyli, że w domu wszystko było ciche i ciemne.<br>- Nikogo nie ma w domu - powiedział krawiec. Widmar milczał. Był taki mrok, że nie widzieli się nawzajem. W pewnej chwili Widmarowi wydało się, że idzie sam i że krawiec gdzieś zniknął.- Gdzie się pan podział? - krzyknął zaniepokojony. Wicher natychmiast porwał jego słowa, więc nie usłyszał samego siebie.<br>- Jestem tuż przy szanownym panu! - doleciał do niego po dłuższej przerwie głos krawca. Okazało się, że szedł obok niego tak blisko, że ramieniem dotykał jego ramienia