Ich tubylcza nazwa <foreign lang="lat">bettong</>, od której pochodzi nazwa jednego z rodzajów - <foreign lang="lat">Bettongia</> - oznacza małego kangura. Nazwa "<orig>kanguroszczury</>" ma niewiele wspólnego z ich wyglądem i zwyczajami: prawie wszystkie są mniej więcej wielkości królika i prowadzą trochę podobny tryb życia. Najmniejszy, <orig>kanguroszczur</> piżmowy (<foreign lang="lat">Hypsiprymnodon moschatus</>), rozmiarami i budową przypomina szczura, a zaniepokojony wydziela charakterystyczny piżmowy zapach. Wszystkie budują gniazda traw, liści i gałązek znoszonych przy użyciu chwytnego ogona. <orig>Kanguroszczur</> zbiera gałązki i źdźbła pyskiem, układa z nich na ziemi schludny pęczek i tylnymi łapami przepycha go aż do końca ogona. Potem zawija koniec ogona wokół takiej wiązki i już materiał budowlany jest gotowy