nie klasycznym młotkiem wypukłym na zewnątrz, a formą kulki, półkuli itp.;<br>- trzon rękojeści od wewnątrz nie wymodelowany równo w pionie, lecz z wybrzuszeniem - w celu lepszego uchwytu;<br>- delikatniejsze wąsy.<br>Znacznie bardziej zmienione są rękojeści, w których zespół cech typowych dla klasycznej XVIII-wiecznej szabli husarskiej był właściwie punktem wyjścia do wykształcenia się nowych form szabel. Mam tutaj na myśli generalnie dwa warianty konstrukcyjne, powstałe pod wpływem form zachodnich, które z czasem zupełnie zatraciły zarówno ogólny charakter rękojeści husarskiej, jak i poszczególnych elementów charakterystycznych.<br>Do pierwszego wariantu, właściwego dla pierwszej połowy XVIII w., zaliczam szablę husarską z tzw. furdymentem, czyli z bardzo rozbudowaną