jaśniejsze niebo. Pachnie maciejką, słychać wieczorne <br>odgłosy wsi, poszczekiwanie psów, skrzypienie zamykanych wrót i furtek, ostatnie <br>okrzyki zwoływanych do domu dzieci. Pestka, pogrążona w myślach, słyszy to wszystko <br>tylko na pół.<br> Przez poprzednie dni nie mówiła mamie o Zenku. bo była związana słowem. Tajemniczość <br>całej sprawy przynosiła kłopoty - niemiło było wyłgiwać się i przemykać - ale <br>dawała też dużo przyjemności. Wiedziało się przecież. że nie ma w tym wszystkim <br>nic złego, Pestka parokrotnie przeżyła nawet pokusę, żeby opowiedzieć mamie <br>o dziwnym gościu wyspy. Było tak - aż do dzisiaj. Od dzisiaj Pestka ma przed <br>mamą nie tylko sekret Zenka, ale i swój własny: wyprawę