przyrodnikom, bo odkrytym przez niemieckich górników już w 1706 roku. Wydatne powiększenie kręgów <br>&lt;page nr=253&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>szyjnych wskazuje na jego związek z lepiej znanym triasowym długoszyim Tanystrophaeus (ryc. 10.6B), występującym również na Śląsku Opolskim. Tekodontowe zęby i ażurowa czaszka wskazują na bliskość tych zwierząt do gadów naczelnych; ta najwcześniejsza ich morska linia wymarła bezpotomnie w triasie. Zanim to nastąpiło, niepomiernie wydłużyły się kręgi szyjne (pośrednie stadia znane są z anizyku śląskiego), czego końcem była bardzo dziwaczna organizacja anatomiczna zwierzęcia, które z trudem mogło się poruszać po lądzie i wypełzało nań pewnie tylko dla złożenia jaj. Były to ciągle gady niewielkich rozmiarów, którym daleko