takie (tj. przyjmujące istnienie więcej niż dwóch stron procesu), choć trudno być jego zwolennikiem, nie jest całkowicie nowe w naszym powojennym ustawodawstwie. Pojawiło się już w ustawie z 24 X 1974 o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (art. 77 § 1 wprowadził po raz pierwszy taką szczególną definicję stron postępowania, wymieniając jako strony: osobę, której praw i obowiązków dotyczy zaskarżone orzeczenie, organ rentowy i zainteresowanego), a następnie w art. 477 § 1 znowelizowanego w 1985 r. k.p.c. (gdzie dodano jeszcze jedną stronę - ubezpieczonego). Już wówczas postawiono pytanie (które odnieść należy również do omawianych przepisów ustawy z 1990 r. i znowelizowanego