mu się poczęło na mdłości. Otworzył teraz usta i łapczywie wdychał świeże, wilgotne powietrze. Ale nie przyniosło mu to ulgi. Zimny pot wystąpił na czoło. Wnętrzności podchodziły do gardła. Odruchowo wyciągnął przed siebie rękę. Natrafił na krzak, na twarzy i na dłoniach poczuł mokre, kleiste liście. Zgiął się i zaczął wymiotować.<br>Felek poruszył się w ciemnościach. - Co ten znowu? Zwariował? Szretter zatrzymał go:<br>- Daj spokój. Niech się wyrzyga.<br>Stali nad brzegiem stawu, wśród gęstej i mokrej trawy, dotykając się ramionami nieomal, jednak wcale prawie nawzajem się nie widząc. Mroczna i bezgłośna powierzchnia stawu też zaledwie była widoczna. Mrok tutaj zalegał nieprzenikniony