Krakowa 136, dla Warszawy 126). Jeśli natomiast wyeliminuje się stolice wojewódzkie, Warszawę i Łódź, oba te województwa znajdą się w grupie wschodniej, wykazującej najniższy poziom stopy życiowej (warszawskie 52 i łódzki - 57).<br> Realizacja zadań ogólnogospodarczych odbywała się kosztem ograniczeń poprawy warunków życiowych ludności. W latach 1961-1965 wzrost płac realnych wyniósł 7,7%, a w latach 1965-1970 około 10% (dla porównania: nowa wersja planu na okres 1971-1975 przewiduje zwiększenie płac realnych w granicach 18-20%.<br> Wzrost stopy życiowej nie był w kraju równomierny. Ilustruje to mapa nr 4. Wynika z niej, że tylko w 6 województwach zanotowano względny wzrost