się temu z dobrotliwym uśmiechem i byli zadowoleni, że nie muszą rozmawiać. Ja postanowiłem skorzystać z okazji i zaczepić Kacperskiego. Niby pracowaliśmy tyle czasu razem, robiłem gazetkę, dyplomy i hasła, ale ciągle, nawet i po tej dekoracji, wyczuwałem w nim jakąś sztywność i rezerwę. Może nie należało się dziwić tej wyniosłości: wiedział o wszystkich więcej niż oni sami.<br>- Czy damy artykuł w gazetce o dzisiejszej uroczystości? - zapytałem go.<br>- Damy - odparł i dodał po chwili: - Należało się wam, Piszczyk. Jesteście tacy porządni jak to wasze pismo.<br>I wskazał hasło na ścianie. To już coś znaczyło. Postanowiłem szybko działać.<br>- Dziękuję wam, kierowniku - odparłem