Wszakże nigdy - i tu docieramy do kolejnej istotnej kwestii - nie będzie to psychika choćby przystająca do uznawanej za normalną u nietelepatów. Nie chcę tu wchodzić w subtelności psychologii, spróbuję rzecz zobrazować prostymi przykładami. Ma pan dzieci?<br>- Nie.<br>- A zetknął się pan? Małe, kilkuletnie.<br>- To znaczy, wie pani...<br>- Małe dziecko nie wyodrębnia się ze świata w sposób, który my, dorośli, uznajemy za do tego stopnia naturalny, że aż pomijalny w opisie. Gdy już zacznie mówić - proszę kiedyś przy okazji zwrócić uwagę - nie używa nawet zaimka "ja". Przejście od zewnętrza do własnej jaźni jest ciągłe. "Jasiowi zimno". "Jaś chce to zobaczyć". "Jaś jest