krew, uposażeń. Sektor nierynkowy to swoiste państwo w państwie, to najbardziej kosztowne znamię nie zakończonej transformacji. Oznacza on w praktyce dualizm systemowy, podział gospodarki na dwie części kierujące się zupełnie różnymi regułami. Sektor rynkowy po prostu pracuje na utrzymanie sektora nierynkowego. Podział gospodarki na te dwa obce sobie człony całkowicie wypacza strukturę budżetu państwa. Jest to budżet chory, w którym ogromną część dochodów przeznacza się na łatanie dziur i pokrywanie strat, a nie na wydatki ułatwiające rozwój, pchające gospodarkę do przodu. Im większy sektor nierynkowy, tym mniej inwestycji rozwojowych. Gdyby nie finansowanie sektora nierynkowego, budżet nasz nie miałby prawie deficytu i