dla dziecka światem tajemniczym i niezrozumiałym. Sam kąt spojrzenia na ludzi dorosłych powoduje, że ich postacie są wyolbrzymione. Działanie nakazów i zakazów w tym okresie życia obarczone jest więc silnym ładunkiem emocjonalnym. Zbyt silne obciążenie uczuciami sprawia, że system samokontroli traci swoją operatywność; zamiast kontrolować - niejednokrotnie w ogóle hamuje aktywność, wypacza obiektywne widzenie siebie, prowadzi do zbytniego skoncentrowania się na własnej osobie. Świat dziecka jest światem wyolbrzymionych proporcji: informacje pochodzące ze świata dorosłych, szczególnie ich nakazy i zakazy, urastają do monstrualnych nieraz wymiarów.<br>Z tych nakazów i zakazów wchłoniętych przez dziecko tworzy się jego superego, czyli nieświadoma część najwyższego układu samokontrolującego