były polityczne i większość fanów Kaczmarskiego częściej utożsamiała jego twórczość z opozycyjną manifestacją niż z głosem poety. Nie przypadkiem. Był wszak gwiazdą Festiwalu Piosenki Prawdziwej, zorganizowanego w gdańskiej Olivii latem 1981 r., śpiewał też podczas solidarnościowej blokady warszawskiego ronda na Marszałkowskiej. Dopiero po latach, już w nowej Polsce, zaczęto mu wypominać, że w najgorszych czasach wybrał wygodną wolność na Zachodzie.<br>W kraju pozostali inni. Na przykład Przemysław Gintrowski, którego zrazu traktowano jak zastępcę Kaczmarskiego, albo reprezentanci "pokolenia 68" - Jan Kelus czy Jacek Kleyff. W tych ponurych czasach słuchaliśmy marnie nagranych kaset z ich piosenkami i było jasne, że pieśni bardów lepiej