i uniwersalne stałe fizyczne, takie jak , c, czy . Wyrażenie na prawdopodobieństwo wystąpienia stanu końcowego z elektronem o energii E( (i o odpowiednim pędzie p() możemy teraz zapisać w postaci: <br>&lt;gap&gt; <br>Drugi człon w powyższym wzorze (M2) wyraża "dynamikę" procesu, w zasadzie zależną od pełnych charakterystyk początkowego i końcowego stanu jądra. Funkcja &lt;gap&gt; wyraża wpływ kulombowskiego pola jądra na emitowany elektron. Funkcję tę, nazywaną funkcją &lt;name type="person"&gt;Fermiego&lt;/&gt;, można obliczyć analitycznie; w praktyce wykorzystuje się raczej stabelaryzowane wartości funkcji F w zależności od ładunku jądra Z i pędu emitowanego elektronu. <br>Uwaga: <br>Na tym poziomie uproszczonego omawiania teorii rozpadu nie próbujemy obliczać wartości członu "dynamicznego", choć jest